Umowa dożywocia jest jedną z umów cywilnoprawnych, uregulowaną w Kodeksie Cywilnym. Jest ona dwustronnie zobowiązująca a także ma charakter wzajemny.
Za jej pomocą właściciel nieruchomości zobowiązuje się przenieść własność nieruchomości na inną osobą, która w ramach wzajemności obowiązana jest zapewnić osobie przenoszącej własność dożywotnie utrzymanie. Zgodnie z art. 3531 Kodeksu cywilnego, który gwarantuje swobodę umów – strony umowy dożywocia mogą za porozumieniem ustalić obowiązki nabywcy.
KTO MOŻE BYĆ STRONĄ UMOWY DOŻYWOCIA?
Stroną umowy dożywocia, która przenosi własność (zbywcą) może być jedynie osoba fizyczna. Nabywcą może być osoba fizyczna, a także osoba prawna i jednostka organizacyjna, która nie posiada osobowości prawnej, jeśli dysponuje zdolnością prawną.
Istotne jest, że ważności umowy dożywocia nie warunkuje pokrewieństwo ze zbywcą.
W JAKIEJ FORMIE MOŻNA ZAWRZEĆ UMOWĘ DOŻYWOCIA?
Umowa dożywocia, aby była ważna, musi zostać zawarta w formie aktu notarialnego.
CZY UMOWĄ DOŻYWOCIA MOŻNA PRZENIEŚĆ CZĘŚĆ NIERUCHOMOŚCI (UDZIAŁ W NIERUCHOMOŚCI)?
Przedmiotem umowy dożywocia nie musi być cała nieruchomość, a może to być także jej część. Tę tezę potwierdził także Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 30 marca 1998 r. (III CKN 219/98): „Nie budzi wątpliwości, że przedmiotem umowy przewidzianej w tym przepisie może być także udział we współwłasności”.
